Na de bevrijding van Nederland in de meidagen van ’45 brachten de Amerikanen en Canadezen niet alleen vrijheid, rookwaren en chocolade met zich mee. Vooral de Yankees lieten de Hollanders weer kennis maken met de spetterende klanken van moderne dansmuziek.

Alhoewel Nederland als relatief modern westers land zeker niet onbekend was met de Amerikaanse en Engelse Swing, werd onze jazz-scene gedurende de bezetting toch in een hoekje gedrongen. Na de capitulatie van het Nederlandse leger en de annexatie van Holland werd de Engelse dansmuziek gelijk verboden. Aanvankelijk werd – opvallend genoeg – de Amerikaanse Big Band muziek min of meer geaccepteerd. Tot december 1941 was dat het geval, maar na de aanval op Pearl Harbor rond die tijd en de daaropvolgende deelname van de VS aan de oorlog, was ook voor de American music het doek gevallen. Het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten vaardigt in 1942 een algeheel verbod uit op ‘’negroïde en negritische elementen in dans- en amusementsmuziek’’ – oftewel, een complete veldtocht tegen de jazz muziek en gerelateerde stijlen. De jazzmuzikanten werden dus wel gedwongen om ondergronds te gaan opereren.

Toch is de Tweede Wereldoorlog een tijd van verwarring en grijze gebieden: Zo ook in de amusementsmuziek tijdens de bezetting. Orkesten zoals die van Ernst van ’t Hoff en Dick Willebrandts speelden tamelijk swingende muziek voor de nationaalsocialistische omroepen die later omgevormd zouden worden in de fascistische staatsomroep De Nederlandsche Omroep. Van ’t Hoff speelde in Duitsland en nam platen op met arrangementen en composities van Amerikaanse muzikanten zoals Glenn Miller.

Dick Willebrandts bleef dichter bij huis: Voor de Decca platenmaatschappij nam hij enkele platen op in 1942-1943. Een paar van de composities zijn van eigen bodem. Trombonist, componist en arrangeur Pi Scheffer speelde trombone in het orkest van de pianist Willebrandts, een band die bestond tot september 1944. Naast zijn instrumentale bijdrage aan het orkest verzorgde hij ook op andere muzikale vlakken het ensemble. Zo componeerde hij instrumentals en arrangeerde.


Het Dansorkest van Dick Willebrandts - Pi Scheffer is aangegeven met de pijl in de linkerhoek

Waarom hebben wij het over Dick Willebrandts en Ernst van ’t Hoff? Wij zouden toch kijken en luisteren naar The Skymasters? Dat klopt, beste lezer. Maar er is meer.

Pi Scheffer kwam na de bevrijding, in januari 1946, bij een nieuw orkest geformeerd voor de heropgerichte radio-omroep de AVRO: The Red White and Blue Stars o.l.v. Willy Kok. Het kersverse ensemble werd mede-opgericht door Pi, samen met Willy Schobben en Bep Rowold. Willy Kok trok zich vrij snel terug en de leiding van het nieuwe orkest kwam onder Pi Scheffer. Het orkest werd nu omgedoopt tot The Skymasters. Twee- of driemaal per week was het orkest te beluisteren op de AVRO radio, en werd derhalve snel populair. Annie de Reuver zong in de jaren 1946-1947 bij het orkest, maar verliet het ensemble daarna.

Haar opvolger, Karel van der Velden, was ook een populair vocalist voor het orkest. Soms waren Pi Scheffer en saxofonist Jaap Meijer te horen voor de zangmicrofoon.
















GESCHREVEN DOOR TIMO MUSIC MASTER (TIMO HOVENKAMP), JANUARI 2016.
ALLE SCANS, OPNAMES EN FOTO'S ZIJN UIT EIGEN COLLECTIE EN MOGEN ZONDER TOESTEMMING NIET OVERGENOMEN WORDEN!